Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών (Ε.Α.Σ.) Ζακύνθου, το 2004 πέτυχε την αναγνώριση της ως Οργάνωση Παραγωγών (Ο.Π.) οπωροκηπευτικών κατηγορίας I) Φρούτα και Λαχανικά (Κορινθιακή Σταφίδα) και από το 2006 συμμετέχει σε 3ετές Επιχειρησιακό Πρόγραμμα στα πλαίσια του Κανονισμού (ΕΚ) 2200/96 (αρθρα 15 & 16) και του εφαρμοστικού Κανονισμού (ΕΚ) 1433/2003 (άρθρα 8, 9 & 11).
Ο συνολικός αριθμός των μελών της Ο.Π. Κορινθιακής Σταφίδας Ε.Α.Σ. Ζακύνθου ανέρχεται στους 1174 παραγωγούς με συνολική καλλιεργήσιμη έκταση 10.180 στρεμμάτων περίπου.

Το 2007 αποτελεί τον 2ο χρόνο υλοποίησης του προγράμματος που ως γενικότερο στόχο έχει τη βιώσιμη ανάπτυξη της Ο.Π. προς όφελος των παραγωγών – μελών της, σε συνδυασμό με την παραγωγή υψηλής ποιότητας προϊόντος με αυξημένη προστιθέμενη αξία, καθώς και την σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο γενικός στόχος του Επιχειρησιακού Προγράμματος πρόκειται να επιτευχθεί με την υλοποίηση 4 επιμέρους στόχων:

• Τον προγραμματισμό της παραγωγής και την προσαρμογή της στην ζήτηση από ποσοτική και ποιοτική άποψη.
• Την συγκέντρωση της προσφοράς και διάθεση της παραγωγής.
• Τη μείωση του κόστους παραγωγής και τη ρύθμιση των τιμών.
• Την προστασία του περιβάλλοντος.

Το 2006 έκλεισε θετικά για την ΟΠ και οι δράσεις που υλοποιήθηκαν φαίνονται στον παρακάτω πίνακα:

Κορινθιακή Σταφίδα

Η μαύρη κορινθιακή σταφίδα μικρού ή μεσαίου μεγέθους που καλλιεργείται στην Ζάκυνθο από τον 16ο αιώνα στη Ζάκυνθο, με την μέθοδο της φυσικής αποξήρανσης.

Στο σταφιδεργοστάσιο της Ε.Α.Σ. Ζακύνθου γίνεται η επεξεργασία και συσκευασία της σταφίδας.

ΣΤΑΦΙΔΑ ( ΜΑΥΡΗ )

Η σταφίδα είναι ένα από τα σημαντικότερα παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα. Δεδομένου ότι η παραγωγή της πραγματοποιείται μόνο κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών, οι μέθοδοι προετοιμασίας της αποδεικνύουν την ελληνική ευρηματικότητα όσον αφορά τη διατήρηση ενός προϊόντος σε ξηρά μορφή.
Οι ελληνικοί αμπελώνες παράγουν διαφορετικές ποικιλίες σταφίδας, γεγονός που σε συνδυασμό με την ποιότητά τους, έχει δημιουργήσει ένα από τα ανταγωνιστικότερα ελληνικά προϊόντα. Η ποιότητα της γεύσης τους και το λεπτό άρωμά τους είναι τα πιο κύρια χαρακτηριστικά τους.

Ιστορικά βιβλία αναφέρουν ότι τα σταφύλια αποξηραίνονταν στον ήλιο για τη δημιουργία σταφίδας από το 1490 π.Χ. αλλά αρκετά χρόνια πέρασαν προτού καθοριστεί ποια ποικιλία σταφυλιών θα έκανε την καλύτερη σταφίδα. Οι Φοίνικες και οι Αρμένιοι εμπορεύθηκαν τις σταφίδες με τους Έλληνες και τους ΡωμαίουFυς, και έκτοτε το συγκεκριμένο φρούτο κέρδισε την προτίμησή τους. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι διακοσμούσαν τους χώρους λατρείας τους με σταφίδες και τις έδιναν ως έπαθλο στους νικητές αθλητικών διαγωνισμών. Οι Ρωμαίοι θεραπευτές πρότειναν τις σταφίδες ως θεραπεία για τα πάντα, από την τροφική δηλητηρίαση μέχρι και τα γεράματα.

Με την αύξηση της ζήτησης ήρθε και η αύξηση της τιμής. Στην αρχαία Ρώμη δύο βάζα με σταφίδες ανταλλάσσονταν με ένα σκλάβο.

Οι σταφίδες έγιναν επίσης δημοφιλείς μεταξύ των διάσημων πολεμιστών της εποχής. Ο αυτοκράτορας Αύγουστος σε γιορτές που έκανε πρόσφερε στους καλεσμένους του μικρά πουλιά ψητά, γεμιστά με σταφίδες, ενώ ο Αννίβας έδινε στα στρατεύματά του να φάνε σταφίδες ενώ διέσχιζαν τις Άλπεις.
Μεταξύ του 120 και του 900 π.Χ., στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν πρακτικοί τρόποι για να αυξηθούν τα σταφύλια που θα γίνονταν σταφίδες. Η Ελλάδα είχε το τέλειο κλίμα για την ανάπτυξη των σταφίδων και έγινε σύντομα μια από τις κύριες εμπορικές αγορές σταφίδας.

Κατά τον 11ο αιώνα, οι ιππότες των σταυροφοριών εισήγαγαν αρχικά τις σταφίδες στην Ευρώπη όταν επέστρεψαν από τη Μεσόγειο. Οι τεχνικές συσκευασίας και ναυτιλίας είχαν αναπτυχθεί αρκετά έως τότε ώστε οι σταφίδες να φθάσουν σε όλη τη βόρεια Ευρώπη.

Μέχρι το 14ο αιώνα οι σταφίδες αποτελούσαν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Ευρωπαϊκής κουζίνας. Η τιμή τους εκτοξεύθηκε στα ύψη.

Οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί προσπάθησαν να καλλιεργήσουν σταφύλια που θα γίνονταν σταφίδες, αλλά τα κλίματά τους ήταν πάρα πολύ κρύα για την αποξήρανση των σταφυλιών.

Οι σταφίδες μπορούν να καταναλωθούν ωμές η να χρησιμοποιηθούν στο μαγείρεμα και το ψήσιμο. Έρευνες έχουν δείξει ότι έχουν σημαντική θρεπτική αξία σε μια υγιεινή διατροφή. Δεδομένου ότι βρίσκονται στην κορυφή των αντιοξειδωτικών τροφών ασκούν θετική επίδραση στις καρδιακές παθήσεις, υποκινώντας τον οργανισμό να χρησιμοποιήσει την δική του χοληστερόλη, ενώ συνεισφέρουν και στην μείωση του κινδύνου του καρκίνου του ορθού.
Η ελληνική σταφίδα είναι μια πλούσια πηγή ιχνοστοιχείων και βιταμινών Α, B1, B2, B3, B6, αποτελώντας κατά συνέπεια ένα ακόμα μυστικό της ελληνικής διατροφής.

Μια μερίδα σταφίδες 40 γραμμαρίων, περιέχει συνήθως 28-32 γραμμάρια ζάχαρης, πολλή από την οποία είναι σε μορφή φρουκτόζης, και προσδίδει στον οργανισμό 110-140 θερμίδες. Επίσης, μια μερίδα σταφίδες περιέχει συνήθως 2 γραμμάρια ίνες, καθώς και πολύ μικρές ποσότητες πρωτεΐνης (συνήθως 1 γραμμάριο), νατρίου (συνήθως 10 χιλιοστόγραμμα περίπου), ασβεστίου και σιδήρου. Οι σταφίδες τέλος περιέχουν πολύ κάλιο, (310 χιλιοστόγραμμα), που αντιστοιχεί σε περίπου 9% της καθημερινής ανάγκης του ανθρώπινου οργανισμού.