1512

Γάλλος περιηγητής Jean Palerne

"Άφθονα καλά κρασιά, κορινθιακή σταφίδα, λεμόνια και πορτοκάλια, σύκα, ρόδια, χουρμάδες και φραγκόσυκα. Το λιμάνι είναι γεμάτο καράβια."

1609

Άγγλος περιηγητής William Lithgow

"Η Ζάκυνθος παράγει σταφύλια, ελιές, ρόδια, λεμόνια, πορτοκάλια και πεπόνια."
Εντύπωση του προκαλεί η ευημερεία της Ζακύνθου εξ αιτίας του σταφιδεμπορίου. Υπολογίζει την αξία των εξαγωγών σε 160.000 χρυσά τσεκίνια. Μόνο για τελωνειακούς δασμούς καταβάλλονται κάθε χρόνο 22.000 πιάστρα.
1 τσεκίνι = 9 αγγλικά σελλίνια
1 πιάστρο = 6 αγγλικά σελλίνια

1610

Άγγλος περιηγητής Sandys

"Το νησί παράγει το καλύτερο λάδι του κόσμου και δυνατά κρασιά, τη λεγόμενη ρομπόλα. Αλλά το κυριότερο προϊόν είναι η σταφίδα. Σπουδαίο εμπόριο γινεται κυρίως με την Αγγλία και την Ολλανδία. ...πληρώνουν κάθε χρόνο στη Βενετία 48.000 τάληρα σε δασμούς και φόρους. Μοναδικό φαινόμενο, ενα τόσο μικρό κομμάτι γης να προσφέρει τόσο πλούτο."

1666

Επίσκοπος Ιεραπόλεως Sebastiani

"Υπάρχει αφθονία σταφυλιών στο νησί: μπορούν να φορτωθούν 30 καράβια. Ο τόπος παράγει επίσης λάδι και εξαιρετικά κρασιά, ιδίως μοσχάτο και ρομπόλα."

1674

Γάλλος γιατρός Spon

Περιγράφει τη Ζάκυνθο σαν επίγειο Παράδεισο και παραθέτει στοιχεία για τη σταφίδα που αποτελεί τη βασική παραγωγή του νησιού. Σε 4.000.000 πέζα υπολογίζει την παραγωγή σταφίδας και σε 10.000 βαρέλια την παραγωγή κρασιού για τοπική κατανάλωση. Οι ξένοι έμποροι αγοράζουν τη σταφίδα 2 τάληρα το πέζο και την πουλάνε 24. Οι παραγωγοί την ξεραίνουν 8 μέρες και ύστερα τη μεταφέρουν σε αποθήκες. Η σταφίδα που προορίζεται για εξαγωγή τοποθετείται σε βαρέλια όπου εργάτες την πατουν για να πιάσει λιγότερο ψώρο. Εντύπωση του προκαλούν τα ροδάκινα της Ζακύνθου: ζυγίζουν 15 και 16 ουγγιές το καθένα.
Ένας Άγγλος πλοίαρχος που έφτασε το 1735 στη Ζάκυνθο σημειώνει στο ημερολόγιό του ότι κάθε χρόνο φορτώνονται 7 ή 8 αγγλικά καράβια με σταφίδα.

1784

Γάλλος περιηγητής Saint - Sauveur

Η ετήσια παραγωγή σταφίδας κυμαινόταν στη Ζάκυνθο ανάμεσα σε 9.000.000 - 10.000.000 λίτρες και η τιμή δεν ξεπερνούσε τα 10 τσεκίνια τη χιλιάδα (110 λίτρες). Όλα τα έξοδα επιβάρυναν τον αγοραστή. Έτσι η τιμή έφτανε τα 20 τσεκίνια τη χιλιάδα. Το λάδι ήταν το δεύτερο, μετά τη σταφίδα, εξαγώγιμο προϊόν της Ζακύνθου. Εξάγονταν 70.000 λίτρες, αλλά αποκλειστικά στη Βενετία.

1794

Άγγλος φυσιοδίφής Sibthorp

Ελιές της Ζακύνθου: τραγολιά, κορονάκι, λεμονολιά, καρυδολιά, στραβολιά, μοθωνάκι, ματουλιά.

1798

Ειδικός απεσταλμένος του Βοναπάρτη Charles Rulhiere

Η αγροτική παραγωγή της Ζακύνθου, περιορίζεται στο λάδι, στη σταφίδα και το κρασί. Σε αντίθεση με τους Κερκυραίους, οι Ζακυνθινοί μαζεύουν τις ελιές μόλις ωριμάσουν. Και επειδή τα λιοτριβία του νησιού είναι λίγα, οι ελαιοπαραγωγοί, περιμένοντας τη σειρά τους, σκεπάζουν τις ελιές με αλάτι για να διατηρηθούν. Έτσι εξηγείται η αρμυρή γεύση που έχουν συνήθως τα ζακυνθινά λάδια.

Αναφορές στα Ζακυνθινά Κρασιά

Συγγραφέας Miles Lambert - Gócs